Reisjes maken in maand 4

Deze maand is heerlijk bevallen. Doen wat ik moet doen, maar wel denken aan mijn eigen plezier en geluk. Niet laten beïnvloeden door mensen of dingen, waar ik zelf niet gelukkiger van word.

Fiets

Ik heb een fiets gekocht. Erg blij met mijn vrijheid om te gaan en staan waar ik wil. Heel trouw was hij niet. Hij kostte me al twee binnenbanden en moet nu ook iets aan de ketting laten doen, want om de 5 meter vliegt hij eraf. Dit is dus niet zo gemakkelijk te verhelpen en ik kijk uit naar een andere. Het gebeurde onderweg naar school en ik wilde niet mijn fiets in de stad aan een paal zetten. Dat is hier niet zo gebruikelijk als in Nederland, dus ik liep naar huis terug en nam een taxi. Dat duurde alleen zo lang, dat ik een ouder waarschuwde om even bij de kinderen te blijven, mocht ik er niet op tijd zijn. Toen de les voorbij was stond ze daar met haar fiets, die ik komende tijd mag gebruiken, superaardig.

Surfen

Ik ben gaan surfen en na de eerste keer heel veel vallen en slechts één keer beetje fatsoenlijk blijven staan, lukte het mij de 2^e en 3^e keer wel om goed te blijven staan en beetje zekerder van mezelf te zijn. Surfers zijn leuke mensen, maar soms heb ik het wel even gehad met het charmeoffensief. Laat mij maar lekker surfen.

Paracas

In het weekend van 7 en 8 november ben ik samen met Eunice, Cyrano, Daniël en Annewil naar Paracas gegaan. We hebben er geslapen, ontbeten en een prachtige boottocht gemaakt naar een eilandje voor de kust vol pelikanen, zeeleeuwen, pinguïns en zeediertjes. Het was koud, want het waaide hard, maar het was prachtig om te zien. Daarna nog lekker over het marktje gestruind vol toeristische souvenirtjes.

Huacachina

Vervolgens zijn we 80km landinwaarts gereden. Vlakbij Ica ligt een laguna als een oase in de woestijn van zandduinen. Hier hebben we een hele toffe rit gemaakt met de buggy. Heerlijk om de adrenaline door mn lichaam te voelen suizen. Tijdens de tocht stopten we om te sandboarden. Je glijdt dat op een plankje van een zandduin af. Heel gaaf, maar oppassen dat mijn pet niet wegvliegt, want natuurlijk wilde ik hem tegenhouden en kon mijn reflex niet meer stoppen en schaafde zo een stukje onderarmhuid eraf. Zoveel snelheid en het zand is brandend heet. Maar het was supercool om te doen. Tot slot zijn we nog heerlijk gaan eten in één van de vele restaurantjes rondom de laguna en daarna 4 uur naar huis gereden. 4 uur rijden is niets in Peru. In Nederland vinden we het lang, maar dit land is zo groot….alles is ver weg.

Bolivia- La Paz

Op donderdag 19 november zijn Annewil en ik naar La Paz gevlogen. We kwamen om half 2 ’s nachts aan. De taxichauffeur was heel aardig, want hij liet ons het hotel zien wat we geserveerd hadden en hielp ons met het vinden van een wel veilig hotel. De volgende ochtend werden we na het ontbijt pas wakker en gingen we op zoek naar brood. Dat was hijgen geblazen, want de ijle lucht zorgde voor wat zuurstofgebrek bij al de minste inspanning. Al happend vonden we een leuk zaakje en gingen we daarna op zoek naar het plein in het centrum. Heerlijk vertoeven in de felle zon, daarna een koele donkere kerk en een verhaal opgepikt van een gids die heerlijk kon vertellen over de pausen die de kerk bezochten. Het verhaal gaat dat iedere keer de bovenkant van de kerk instortte, na zeven keer opbouwen vonden de Bolivianen het wel welletjes en lieten ze het maar zo. Totdat de paus langs zou komen. Toen werd het voor de achtste keer opgebouwd, alleen de voorkant heel netjes, want aan de achterkant zou hij niet komen. De paus bleef echt maar vijf minuten in de kerk en zei er niets over. Het volk was beledigd na al dat werken. Toch deed de paus volgens hen wel iets goed, want de kerk stortte na zijn bezoek niet één keer meer in. Jaren later kwam er een andere paus en hij bleef wel 2,5uur in de kerk, wat hem erg geliefd maakte bij de Boliviaanse inwoners.

We vonden het wel welletjes en besloten om de rest van de middag te gaan slapen. ’s Avonds hadden we een overnight bustour staan van 12 uur en we dachten beter maar wat uit te rusten vooraf en even niet naar adem te happen. Helaas werd in het hotel Annewil erg ziek. Niets kon ze binnenhouden en de hoogteziekte trof haar. Ondersteunend met aan de telefoon een vriend in Lima, hielp ik haar aan maté de coca en zoute knackers, de energydrink werkte uiteindelijk beter. Toen we bij de bus aankwamen was het wel weggetrokken.

Bolivia – Salar de Uyuni

De busreis duurde lang, maar ik kon redelijk slapen ondanks de hobbelige wegen. De zonsopgang zien is bijzonder. In Uyuni gingen we op zoek naar een tour van twee dagen. Drie is gebruikelijker, maar ik moest maandagmiddag weer werken, dus dat ging niet. We vonden er één voor een goede prijs en we gingen een uur later op weg. We stopten voor mijn gevoel echt bij ieder klein dingetje en dat maakte het wat vermoeiend. Wat heel leuk was, was het foto’s maken. Er is geen perspectief, omdat het einde van de vlakte niet in zicht is. Aan het einde van de middag kwamen we aan bij de vulkaan en moesten we in een zouthostel slapen. Er was een tweepersoonskamer beloofd, we sliepen met zijn vieren. Beloven doen ze heel veel in Bolivia. Het was een ervaring op zichzelf en ik zou het zelf nooit boeken. Ramen waren dicht geplastificeerd, wat resulteerde in enorme hoofdpijn. Zoutkorrels op de grond, wat schoonmaken onmogelijk maakt. Het bed was van zout en ondanks het matras voelde het keihard. De muren waren van zoutblokken en gemetseld met zout. Bijzonder was het avondeten wat soep en pasta was. Terwijl ik er eerder quinoa of aardappel zou verwachten want de hele vulkaan staat er vol mee. De volgende ochtend gingen we naar de mummies halverwege de vulkaan in een grot. Alle mummies die ik zie in Peru of Bolivia worden in foetushouding gezet. Daarna zijn we afgedaald naar de lama’s aan de voet, waar ook een plas water was met wat flamingo’s. Achter het water strekte zich de zoutvlakte met een oppervlakte van 12.000km² waarop zich eilandjes bevinden. Soort bergjes, we bezochten er twee, één was de pescado(visvorm) waar we in de hitte lunchte. De tourguide is dan ook de kok en hij haalde prachtig servies tevoorschijn. De andere was een cactuseiland, die beklommen we tot de top. Hierna gingen we richting het dorp, pizza eten en naar La Paz vliegen.

Het laatste nachtje was vlak bij het vliegveld. Toen ik onder de douche stond, voelde ik hoe erg mijn hoofdhuid verbrand was. Ik kon het 3 dagen niet fatsoenlijk borstelen of kammen.

Inspectie

Het was spannend in Nederland om wel of niet te gaan werken in Peru. Mijn eerste echte leerkrachtbaan, daarnaast directeur en binnen vier maanden de onderwijsinspectie op bezoek. Het bezoek viel reuze mee. Alle kalenders, planningen, groepsplannen, handelingsplannen, werkmap, absentielijsten en overige documentatie had ik op orde gemaakt. Het bestuur zorgde voor hun gedeelte. Ik had aangeboden om de inspecteur op te halen van het vliegveld. Ik vertrok wat laat en natuurlijk stond het verkeer muurvast en was de inspecteur snel door de douane heen, waardoor ik zo’n drie kwartier op mij liet wachten.

De ontmoeting was heel fijn en vertrouwd en al mijn eventuele zenuwen waren compleet verdwenen. Het is een superaardige man en we hebben heerlijk onderwijszaken uitgewisseld. Voor mij heel fijn, omdat ik hier niet echt iemand heb om dat mee te doen. Ik volg wel webinars met de NOB, maar dat is toch anders.

Hij zou alleen zaterdag komen, maar ik nodigde hem ook voor de vrijdag uit. Doordeweekse lessen verschillen enorm met de zaterdaglessen. Zaterdag is wat meer cultuur en wel vijf niveaus tegelijk, wat het programma heel anders maakt. Hij kon op deze manier een beter beeld krijgen. Zo had ik hem dus 2 dagdelen in de klas. Ik deed gewoon mijn ding en merkte na het voorstellen amper dat hij er was. Begrijpend lezen ging over diamanten en we dwaalden af naar andere edelstenen en metalen. Ik ben er niet heel erg bekend mee, want zo vaak gebruik ik die woorden niet. Dus toen ik het niet wist hoe ik het moest schrijven of wat het precies was, vroeg ik het de inspecteur. Ik voelde mezelf zo afgaan doordat ik het niet wist, maar ik had liever dat de kinderen het goed weten dan dat ik ga staan stuntelen. De inspecteur vond dat ook helemaal geen probleem gelukkig.

Na de les had ik met hem een gesprek over hoe ik werkte en hoe de verdeling tussen spreken, lezen, luisteren en schrijven moet zijn. Ik heb nog geen Cito’s af hoeven te nemen en ik vroeg hem hoe ik dat beste kon verwerken, want de methode van mijn voorgangers begreep ik niet zo. Dit was hem ook opgevallen en hij heeft met bestuur hierover gehad en nu nog eens met mij. We hebben hierna heerlijk in een Peruaans visrestaurant gegeten en nabespreking in het hotel gedaan. Hij was erg lovend over mij en dat voelt enorm goed. Hij zei tegen het bestuur dat ze er goed aan gedaan hadden om mij aan te nemen. Ik vroeg toen maar gelijk om loonverhoging, maar dat zit er niet in;). We zijn met een basisarrangement beoordeeld. Dit heeft zo’n 98% van de NL’se scholen. Het is een bewijs dat we aan de eisen voldoen en volwaardig NL’s onderwijs geven.

Half december kregen we het conceptrapport waarin staat: “In het geheel gezien voldoet de onderwijspraktijk. Naast enkele oordelen goed is de rest van de indicatoren als voldoende beoordeeld. Dat is knap werk, omdat de directeur/leraar in augustus 2015 rechtstreeks van de opleiding is ingevlogen en nu al de kwaliteit weet te bereiken die nodig is om NTC-onderwijs gestalte te geven.” Wat een geweldige complimenten! Ik ben er trots op.

Sinterklaas

In de tuin van de ambassadeur vierden we ons Sinterklaas feest. Met een sinterklaas, zwarte pieten, heel veel pepernoten, drankjes en een stapel cadeaus. Het thema was Pietklaar. Dit hield in dat we allerlei activiteiten hadden georganiseerd, zodat de kinderen een opleiding krijgen tot Piet. Ze moesten appeltjes van oranje persen, fruitspiesjes maken, nieuwe kleding en dieet voor de sint en piet ontwerpen/samenstellen, eigen chocoladeletter kleien, muziek maken, gedichten schrijven, circus spelen. Ook hadden we journalistenpiet, zei deden een script maken, interviews afnemen, daarna maakten zij hier filmpjes van. Deze zijn terug te vinden op Youtube onder pietklaarlima2015.

Punta Rocas

Met Antonio ging ik zondags mee naar Panamerican Claro Open, surfkampioenschappen van Zuid Amerika. Punta Rocas is een strand op één uur vanaf Lima. Ondanks de golven die dag wat tegenvielen heb ik de kunsten van vele surfers mogen bewonderen. Super om te zien. Thuis doe ik mezelf altijd al insmeren met zonnebrand, maar mijn benen pas later, want niet zo makkelijk om daarna een broek aan te trekken….en toe vergat ik het. Ik heb deze dag flink mijn onderbenen verbrand. in de avond zagen ze wat rood en dag erna paarsrood. Gelukkig geen blaren of blaasjes. Lopen voelde alsof mijn scheenbenen steeds opnieuw breken. Zeer pijnlijk, maar ik moet nu eenmaal wel wat dingen doen. Op dinsdag kwam een vriendin aloë vera brengen, dat werkte heel verkoelend en op zondag was het allemaal weg, intussen ben ik al twee weken flink aan het vervellen. Ik heb mij lelijk vergist in de kracht van de zon hier. Het was bewolkt die dag en ik verbrandde. Toen de zon doorbrak had ik me wel direct ingesmeerd, maar het was dus al te laat.

Huaraz

Het einde van mijn eerste schoolperiode komt in zicht, de zomervakantie staat voor de deur. Een vriendin uit Nederland zal mij komen bezoeken en samen gaan we reizen in Peru. Daarna gaan we naar Iguazu falls in Argentinië en Brazilië om vervolgens nog heerlijk naar Rio de Janeiro te gaan. Maar voordat het zover is, wilde ik de noordkant van Peru aan gaan doen. Mijn plan was om een strandtour te maken en lekker veel te surfen. Echter ik zit met vervellende benen waardoor volle zon mij niet het meest geschikt lijkt. Ik ben naar Huaraz gegaan en toen ik aankwam was er eigenlijk niet zoveel te doen meer die dag, want de tours zijn ’s ochtends vroeg en de bus had flink vertraging. Ik besloot na het verkennen van de stad en nodige spullen gekocht te hebben de bus en taxi te pakken naar Chancos. Propvol zat het busje, maar zeer interessante mensen gezien. Ik genoot van het ritje, want de bermen waren groen en ik zag grote stieren. Ondanks de regen ging ik naar de termobaden, wat een telleurstelling was het. Gewoon niet mijn ding om in mijn eentje in een donkere dampende grot te gaan zitten, met vergeelde wanden in de douche. Dus ik ging al snel terug en ging naar de kamer. Daar wachtte ik op mijn kennis uit New York, hij was al een dag eerder aangekomen en had deze dag al een tour.

Huaraz, de bergen van Peru. Lelijke stad, leuke mensen, vreselijk slecht eten, maar een wonderschone natuur. Anton was al naar laguna 69 geweest, dus wij gingen de volgende dag de gletsjer bezoeken. We stegen tot 5100m boven zeeniveau. In Boliva had ik geen last van de hoogte, maar hier kreeg ik wel wat hoofdpijn en voelde ik me wat misselijk in het busje. Het was wel prachtig allemaal.

Anton was gebeten bij aankomst in Huaraz door een hond, waardoor we op zondag zijn tweede vaccinatie gingen halen. Het ziekenhuis voelde aan als een filmset, voedselstalletjes voor het ziekenhuis en een dringende rij mensen voor het hek om naar binnen te mogen. Gelukkig konden wij direct door met het woord: emergencia. Verder waren er bloeddruppels bij de ingang, mensen in oude bedden met versleten vering, posters aan de muren en er was een kerkdienst in de hal. Door de lange blauwe gangen liepen we door een tuin vol hoog gras, boompjes en kruiden naar de vaccinatiepost. Deze zag er beduidend beter en hygiënischer uit. Hierna zou hij naar Lima gaan en ik alleen achterblijven. De bus naar Trujillo zou er acht uur over doen, de bus naar Lima ook. Ik had het wel gehad met die lange busreizen, ik moet dat nog half januari doen. Alleen zijn voelde ineens ook minder fijn. Iedereen hoorde ik vertellen over familie bezoeken met de kerstdagen en zo kwam het dat ik spontaan besloot om ook naar familie te gaan. Inmiddels is de daling ingezet, over 25 minuten land ik in Amsterdam. Het is 13 ?C, een stevige zuidwestenwind en wat typisch Nederlands motregen. In Lima is het zo’n 30 graden en een heerlijke zon. Maar iedereen snapt denk ik wel waarom ik het verruil.

Voor meer foto’s, check mijn facebook/instagram.

Chau!