5 oktober dag van de leraar en ook mijn begin aan mijn derde maand Lima. Een avontuur met de nodige ups en downs. Soms zit het gewoon tegen en is het allemaal niet zo mooi en voel ik me even heel alleen. Maar eigenlijk heeft iedereen dat wel, waar hij of zij zich ook bevind. Mijn proeftijd zit er op en ik heb gekozen om nog te blijven. Huh? Wilde je naar huis dan. Nou dat niet per se, maar het lijkt soms wel gemakkelijker om gewoon terug te gaan door alle culturele strubbelingen hier. Maar dat doe ik dus voorlopig niet en het avontuur gaat gewoon positief verder. Ik ben goed aan het sparen om in de zomervakantie van half december tot februari lekker te kunnen reizen. Ik kijk daar heel erg naar uit en probeer ondertussen zoveel mogelijk te genieten.

Een issue hier is dat de immigratiewet veranderd is. Het zou zomaar kunnen dat ik het jaar niet vol kan maken, omdat de nieuwe wet slecht 183 dagen per jaar geeft, wat niet eindeloos verlengd kan worden. Dat zou betekenen dat ik in juni 2016 al terug moet. In het ergste geval in februari al. Maar de school wil dat niet laten gebeuren en gaat kijken voor een werkvisum. Dat betekent wel dat ze mij gelijk voor 2 jaar willen hebben. Daar denk ik nog even over na. Er zijn meer dingen die ik in mijn leven wil en voor een bepaalde leeftijd, in die planning zit niet nog een extra jaar Lima. Al weet ik natuurlijk nooit hoe mijn leven verder verloopt, dus die deur sla ik ook nog niet dicht. Dat zou ook niet prettig leven.

Ik had er al iets over verteld, maar afgelopen maand ben ik bij een kerk gegaan, the Potential Church. Nooit meer gedacht dat ik dat zou gaan waarderen. Ik ben mee geweest op een spring getaway. Twee dagen Ceneguilla met nog ruim 40 andere mensen. Ceneguilla ligt op ruim 1,5 uur rijden in de bergen. Doordat het lekker hoog ligt, zag ik eindelijk de zon zonder de gebruikelijke bewolking. Afijn van de 40 mensen ken ik er een paar aardig goed en de rest is om te leren kennen. De avond begon met een warme maaltijd. We kregen kippensoep, iets met rijst en een ananasprutje. De kippensoep smaakte heerlijk, tot ik met mijn lepel een kippenpoot opviste. Als ik zeg kippenpoot, bedoel ik ook kippenpoot. Een zeer schoon uitziende poot met drie tenen. Ik was verbaasd toen het meisje tegenover mij vroeg of zij het mocht hebben als ik het niet wilde. Zij was er dol op. Het is een teken van de armoede die Peru kende. Ze leerden om het hele dier te gebruiken. Wat een goede zaak is. Het geeft natuurlijk ook veel smaak aan een bouillon, maar om nu aan de nagels van een kip te gaan kluiven. Alsjeblieft, je mag het hebben. Nee, dat betekent niet dat ze hier direct beledigd zijn. Sowieso heeft bijna alle kip hier een rook/geroosterd smaakje wat even wennen is. Niet vies, maar wel anders. Overigens een uitstapje naar een andere delicatesse is runderhart. Anticucho isna bereiding eensmakelijk stukje vlees.

We sliepen in een kamphuis met zijn zessen op één kamer in stapelbedden. Het voelde ook echt als een schoolkamp, maar dan met iets meer vrijheid. Het ging er om dat je dat weekend kon laten dopen in het zwembad op het park waar we verbleven. Voor de duidelijkheid: dat heb ik zelf niet gedaan en zal ook niet gebeuren. Ik ben al eens gedoopt als baby en dat is voor mij voldoende. Anyway, het was daar supermooi weer en natuurlijk hebben we gezwommen, gezond en ons vermaakt op de weide. We moesten wel goed smeren, want ik voelde me net een braadkippetje aan het spit. Annewil heeft een lichter huidtype en we vreesden helemaal voor haar. Gelukkig werkte factor 50 goed voor mijn Nederlandse huidje en ben ik niet verbrand. Annewil verbrandde zich gelukkig ook niet.

Overigens ging ik vooral voor het sociale gedeelte naar kerk, want ik heb nooit zo het plezier van kerk ingezien. Maar dit is wel een speciale kerk, de onderwerpen zijn interessant en diepgaand. De dienst duurt ook niet zo lang en wordt weergeven op een scherm. Eigenlijk kijken we met zijn allen naar een kerkdienst in Amerika, met Spaanse ondertiteling. Ik vind het wel relaxed. Vooraf wordt er flink wat gezongen en is er een welkomstwoord. Daarna koffiedrinken, lunchen met een groepje of we gaan ’s avonds film kijken. Ik voel me er zeer welkom en ik kijk altijd uit naar de volgende keer.

Ik ben ook een paar dagen flink beroerd geweest. Ik denk zelf van de druiven die ik at. Ik had ze gespoeld onder de kraan, misschien moest dat beter of had ik het water ook nog moeten drogen. Het kan ook dat ik gezond eten niet meer gewend ben na al die hamburgers en friet. Daarnaast had ik een enorme steek op mijn been van een mug of een spin. Geen idee, maar ik kwam ziek thuis en ben gelijk in bed gekropen, probeerde wat te slapen. De steek was wel echt heel dik, groot en rood. Ik kon niet op dat been liggen. De volgende dag heb ik gewoon gewerkt en de buikpijn verdween langzaam die week. Gelukkig maar!

Op school ben ik druk bezig met het inspectiebezoek voorbereiden, kinderen zoveel mogelijk meegeven aan leerstof en een cultuurdag voorbereiden. Het is nu ook Kinderboekenweek, het thema is raar maar waar. Een goede kans om met de kinderen wat natuur, wetenschap en techniek te doen. We hebben al twee lessen over dierenweetjes gedaan. De cultuurdag wil ik besteden aan het doen van allerlei proefjes. Nu ik deze lessen voorbereid en gegeven heb, merk ik wel dat ik ze gemist heb. Ik geef normaal alleen maar Nederlands en cultuur wat ook weer het Nederlands in terug komt. Dan mis ik de vakken natuur, aardrijkskunde en techniek wel. Als de kinderen voetballen in de pauzes kan ik het ook niet laten om aanwijzingen te geven en te supporten.

Het Spaans leren gaat me steeds beter af. Volgens duolingo kan ik nu 37% vloeiend Spaans. Superleuk natuurlijk, maar de lessen worden steeds ingewikkelder. Zelf vind ik schrijven en lezen makkelijker dan luisteren en spreken. Als ik een zin gedicteerd krijg hoor ik niet de spaties tussen de woorden. Plus sommige woorden hebben dubbele betekenissen, zoals como, el en sí. Je schrijft ze anders, maar in het luisteren, hoor ik het verschil nog niet, omdat ik nog niet zo bekend ben met de zinsstructuren. Daarnaast hang ik steeds mijn kamer voller met Spaanse teksten en korte zinnetjes op de meubels. Ik kijk er wel snel overheen, maar het idee is goed. Het percentage geeft wel motivatie voor meer oefening. Pas was ik naar de in Spaans gesynchroniseerde film Maze runner 2 en we waren vergeten om op subtitels te letten, maar ik kon het verhaal in de film goed volgen. Niet letterlijk wat er gezegd werd, maar met alle context er omheen herkende ik het wel. Later las ik het plot terug, ik zat er dicht bij, toch vondik mijn versie mooier ;).

Met Annewil ben ik naar Mercado Artesenal geweest. Dat is een straat vol grote hallen met shop in shops. Overal verkopen ze daar typisch Peruaanse souvenirs, kunstvoorwerpen, handgemaakte kleden, kussens, kleding en eigenlijk van alles. Zelf heb ik een sjaal gekocht van alpacawol, een ketting en oorbellen. De sjaal is heerlijk zacht. Volgens mij is dit de eerste keer dat ik echt geld aan zulke dingen besteed heb. Ik wil namelijk niet te veel kopen, ooit moet het weer in mijn koffer passen. Alhoewel ik ook weleens het idee moet laten varen dat ik terug ga. Heel fijn leeft het niet om daar constant rekening mee te moeten houden. Sommige momenten denk ik dat ik snel terug wil en op sommige momenten denk ik, dit wil ik nooit meer kwijt.

Op 8 oktober is het de slag om Angamos. Het is een nationale feestdag omdat de zeeslag bij Angamos uit 1879 herdacht wordt. De Peruaanse marine werd overmeesterd door de Chileense marine. Hierdoor werd de kust van Peru niet langer beschermd en was er een invasie mogelijk van Peru en Bolivia. De Salpeteroorlog begon met deze invasie. Chili viel via de kust Peru binnen en bezette de woestijn. In de woestijn is veel kostbaar zout te vinden. Peru verloor de oorlog en stond onder dwang twee provincies aan Chili af.

Daarnaast was er de vergadering van het IMF op die dag in San Isidro, vlak bij mijn school. De hele week was er extra veel politie op staat en speciale staatspolitie. Voor ieder hotel stonden wel 20 van die mannen, beetje met elkaar praten en indruk maken. Wel lekker duidelijk om zo te weten te komen waar de ‘belangrijke’ mensen zich ophouden. Maar dus ook bij mij in de straat, want er zijn megaveel hotels hier. Op de dag zelf schijnt het hele gedeelte in San Isidro, waar de vergadering is, afgezet te worden. Hoeveel last mensen daar van hebben, weet ik niet, want ik ben vrij en ga het niet uitproberen.

Vrijdag 9 oktober heeft de president uitgeroepen tot nationale vrije dag, dat komt wel mooi uit en heeft iedereen een lekker lang weekend. Iedereen, nou nee, want veel mensen werken hier zes dagen per week. De winkels zijn ook gewoon nog open van 10 tot 10. Eén supermarkt is zelfs 24/7 open.

Bedankt voor alle reacties, erg leuk en ik waardeer het enorm!

Hasta luego!