Deze maand voorgenomen om meer plezier te gaan beleven. Mijn persoonlijke doel was om ervaring op te doen en te reizen. Laten we dat ook eens uitvoeren. Werken kan in Nederland ook. Ik ben daarom in Lima meer gaan ontdekken. Mijn weekenden meer uitbuiten, meer tijd doorbrengen met vrienden en meer ondernemen.

Zo ben ik met Eunice, vriendin uit Suriname op pad geweest naar Pueblo Libre voor een bezoek aan Museo Larco. Veel inka materiaal gezien. Indrukwekkend dat mensen op die manier geleefd hebben. Dat ze onvoorstelbaar veel goud hadden. Zij hingen werkelijk hun hele lichaam vol met plakken goud. Megagrote neussieraden, lijkt me goed mogelijk dat ze het niet overleefd hebben, doordat ze niet meer konden eten door de grote van de sierraden. Ik stelde me voor dat de oren langzaam uitscheurden door het grote gewicht. Ik stel me een lichaam wat bruingekleurd is door de zon, met lichtere plekjes waar het goud tegen aan geplakt zat. Allemaal lastig voor te stellen. Wat ik wel begrepen heb en wat echt waar is, zijn de vergiftigingen doordat zij de drinkbekers ook van goud, zilver en koper maakt. Zonde!! Ik hoop in december Machu Picchu te gaan bezoeken.

Daarna zijn we in San Miguel naar Parque de las Leyendas geweest. Dit is de zoo van Lima. Veel dieren uit de jungle in kleine ruimte. Het is zielig als je er over nadenkt, maar sommige hadden wel echt een leuke speelruimte. Dat waren vooral de apen. Ze hadden ook de zeldzame zwarte panter, Bagheera van Mogli en Baloe de beer was er ook. De dierentuin verschilt vooral met Nederland doordat het aanbod vooral Peruaanse dieren zijn en de dieren allemaal buiten leven. De apen zitten niet allemaal binnen, maar zijn de hele dag buiten. Hetzelfde geldt voor de schildpadden, krokodillen en vogels. Het is werkelijk een leuk park. Moe van het rondlopen, besloten we een kippetje met frietjes te eten. Frietjes die ze vaak te hoog bakken, waardoor het wat slappe bruine friet is met een ongare binnenkant. Gelukkig niet overal hoor, maar dit vertelde een eigenaar van een restaurant dat ze zo de bereidingstijd konden verkorten ;).

Net voor Parque de Leyendas waren hoedenkraampjes. Wij wilden beiden een hoed, maar die man vertelde dat het niet kon. We liepen door en besloten toch terug te gaan en die man te overtuigen wat we nu precies wilden. Ergens twijfelde ik…als je zoveel moeite doet voor iets, zou de prijs dan niet omhoog gaan. Gelukkig was dat niet het geval en hebben we beiden een mooi exemplaar gescoord.

Veel mensen vinden het leuk om te weten waar het blonde meisje vandaan komt. Op deze bezoekdag raadden de mensen het allemaal verkeerd. Ik kom niet uit Brasil, Germany, Spain or Barranco (bohemian district in Lima). Ik geef toe dat het leuk klinkt, maar kom op het is wel heel slecht als je denkt dat ik Peruaan ben. Ik val nogal op met blond haar en je hoort toch direct dat ik niet vloeiend Spaans spreek. Duitsland komt dan veel beter in de buurt. Maar als men dan in het Duits tegen me gaat praten, wijs ik ze toch even op hun plaats dat Dutch geen Deutsch is.

Eunice moest lachen toen ik vijf taxi’s achter elkaar afwees. Ik speel graag het onderhandel spelletje en loop gewoon weg als de prijs me niet bevalt. Soms werkt het, soms niet. Ik hou niet van muggeziften, maar het spel is te leuk om een paar soles verschil te maken. Ik ben een gringo en betaal al wat meer dan een ander, laat mij dan plezier maken. De taxichauffeur bracht ons voor 15 soles naar Museum Larco. Daar vlakbij is de dierentuin, de chauffeur wilde voor die 10 minuten 20 soles hebben. Ik wees hem op de kaart hoe kort het was en wat ik betaal voor een lang stuk. En gelijk was hij eens met mijn 10 soles. Het zou nog lager kunnen, maar ik wil wel eerlijk iemand zijn brood laten verdienen. Het moet leuk voor beiden zijn.

Over de talen gesproken. Ik ben nu twee keer op woensdag avond naar een Mundo Lingo party geweest. Het is dan de bedoeling dat je opgeeft welke talen je spreekt. Van dat land krijg je een sticker opgeplakt. Dan ontmoet je andere mensen en gaan we praten. Goede manier om talen te oefenen. Voor mij is het wel goed dat mijn Spaans beter gaat worden. Ik studeer nu ieder dag een uur lang Spaans. Daarnaast heb ik vandaag mijn tweede les Spaans op het programma staan. Zelf leren lukt prima, maar het spreken moet veel meer worden. Dat is toch de manier om te leren. Dus sta ik ingeschreven voor komende maand, iedere week tweemaal twee uur Spaanse les. Ik zit met vier anderen in de klas op niveau A1. Erg laag nog, maar mijn verwachtingen zijn hoog. Ik zal met hard werk, doorzettingsvermogen en hulp van anderen er wel komen.

Ook ben ik met Eunice naar museo Oro geweest, veel wapens en veel goud. Ik ga op zondagmiddag vaak uiteten met de Engelstaligen van de kerk. Ook zijn we eens gaan bowlen. Zondagavonden zijn vaak bij pastor Leo thuis en kijken we met aantal mensen uit de kerk een film samen, supergezellig om mee te maken. Zoveel kleine dingen die het leven hier een stuk aangenamer maken.

Op het werk gaat het goed. Inspectiebezoek komt dichterbij. We weten dat hij zaterdag 28 november komt. Ik mag zelf de dagplanning verzorgen. Dus dat heb ik gedaan. De documenten zijn naar mijn idee in orde. Ik wil de dossiers nog digitaal maken en dan zou alles klaar moeten zijn. Ik maak me totaal geen zorgen er meer over. Hij komt niet om me te veroordelen, maar om advies te geven.

Daarnaast zou ik waarschijnlijk een werkvergunning krijgen. Gisteren was de vergadering en die begint altijd om 6 p.m.. De school is dan nog in volle gang, dus ik sluit een uur later aan. Toen hadden ze het punt al besproken. Beetje apart dat ze eerst zeiden dat ze het wel moeten gaan doen en ook mij opdracht gaven om een apostille te halen bij de rechtbank en het dan toch intrekken. Dit doen ze omdat ze bang zijn dat ik misschien niet het jaar volmaak en een tweede jaar er aan vast knoop. Dan is een visum wel heel duur voor de school. Ik begrijp de keuzes heel goed, maar ze maken het voor mij en voor henzelf onzeker. Ze wisten dat ik serieus bezig was om een tweede jaar te gaan doen. Er valt hier nog zoveel te zien en te leren. Nu gaat dat sowieso niet door. Ik mag maar 180 dagen per 365 dagen in Peru zijn. Die deur is nu gesloten en ik heb geen verwachting dat ze hem weer openen. Dus wie weet kom ik in februari Peru niet meer in of alleen om mijn spullen te pakken om te vertrekken. In dat geval ga ik nog even door Zuid Amerika reizen en zal ik in maart of april wel weer thuis zien. Dan ben ik gewoon blij voor de kans die ik had in Peru. Ik zal sowieso een tevreden gevoel hebben, omdat ik het toch gedaan heb. Gelijk bij pa op verjaardagsvisite. Ik vind het allemaal wel prima, als zij dat zo willen, ga ik mij er ook niet meer druk om maken. Als ik het land in kom, fijn voor hen, kom ik dat niet, dag Peru, hallo Nederland.

Annewil en ik zijn goed bezig met ons hardloopschema. Hoe weinig vrije uurtjes we hebben, we trainen toch iedere week wel minimaal 2x. We zijn wel meer vrij hoor, maar zoveel sociale gelegenheden. Dat is veel leuker dan hardlopen. Ik ga komende vrijdag echt werk maken van mijn surflessen. De afspraak staat gepland. Wordt vervolgd.

Komend weekend (7 november) met zijn vijven lekker twee dagen naar Paracas (zeedieren spotten) en Huacachina (oase in de woestijn bij Ica). We gaan Sandboarden, zwemmen en buggycrossen. Druk programma, maar heel erg veel zin in.

Daarna een weekend met werk op zaterdagochtend. In het weekend van 21 november gaan Annewil en ik eenpaar dagen naar La Paz en omgevingin Bolivia om de zoutvlakte te bezoeken. De Salar de Uyuni is of de grootste of de één na grootste ter wereld. Ligt er maar net aan welke website ik lees. Het schijnt kaal maar heel gaaf te zijn omdat je geen diepte ziet. Ideaal voor foto’s heb ik begrepen. Ik ben benieuwd.

Lieve familie en vriendjes bedankt voor alle aandacht steeds. Heel fijn als mensen meeleven en ik vind de berichtjes en foto’s altijd erg leuk. Ik ga weer verder met mijn avontuur. Als ik weer meer weet, schrijf ik het erbij.

Love you guys, enjoy the little things!Life is too short!