Ja het is zomervakantie. Midden in december. Ik heb er zo erg naar uitgekeken. Ik was zo van plan om Nederland een jaar achter me te laten. Maar een land waar ik 23 jaar gewoond heb, laat je niet zo makkelijk achter en vooral de mensen. Dus daarom was ik even terug om al mijn familieleden te knuffelen. Het was super om weer terug te zijn. Geluk zit in kleine dingen. Ik kon de mensen in de metro verstaan, ik wist precies in welke winkel ik wat kan kopen, het verkeer is superrustig, zelfs in Rotterdam Zuid, ik kon met de fiets over straat en ik was niet bang dat mensen niet op mij zouden letten, ik kon zomaar oversteken op zebrapaden en automobilisten stopten voor mij. Wauw, in Lima hebben ze wel zebra’s maar niet de regel dat auto’s stoppen. Het wordt volgens mij daar meer bedoelt als, hey als je wilt oversteken, zou dit een mogelijkheid zijn. Wat mij wel tegenviel dat je zo ver moet lopen voor een supermarkt. Dat moet in Lima ook wel, maar er zitten ook overal bodega’s waar ze ook het meeste wel verkopen. Op 3 stappen tot 1 minuut afstand heb ik 4 bodega’s om inkopen te doen. Anyway ik heb me als toerist gedragen en ik heb met de Spido de Rotterdamse wateren verkent. Ik vond Rotterdam altijd een minder leuke stad, zo nieuw, maar nu zag ik het mooie van al die nieuwe gebouwen wel in.

Ook ben ik heerlijk 4 dagen in Duitsland geweest bij mijn zusje, man en neefje die nu net kan lopen. Op de terugweg werd de bus aangehouden door de marechaussee en dat duurde serieus wel een uur. Ik was blij dat er nog controle was met al die vluchtelingen en terroristenberichten. Maar moet dat nu echt een uur duren.

Afijn het weerzien met mijn buurtjes op de camping in Rijsbergen was ook echt een hoogtepunt. Daarna door naar het oud en nieuw vieren bij mijn vader in Zeeland. Vervolgens moest mijn koffer weer ingepakt worden. Halfleeg kwam ik aan in Nederland, stampvol met kleding vertrok ik naar mijn zus in Amsterdam, waar er nog hagelslag, stroop, chocola en drop bij kwam. Op naar Schiphol. Stiekem wilde ik helemaal niet weg uit Nederland, het was zo fijn. Maar ik weet ook dat als ik blijf het niet zo zal zijn. Mensen zijn nu blij mij te zien en maken tijd voor me, maar iedere dag zo gaat natuurlijk niet. Ik zal dan ook gewoon weer moeten werken, zo gaat het leven. Daarnaast staat er nog een supergave trip met Wendy door Zuid-Amerika op mij te wachten.

Op Schiphol werd ik verenigd met Annewil die ook naar Nederland was geweest en weer terug naar Peru ging. Ook Wendy was er die met mij mee zou gaan. We gaan samen backpacken door Peru, naar Brazilië gaan en een dag naar Argentinië.